يكي از مديران سابق در بیرجند با انتقاد از روشنفکران ایرانی و منتقدان خود گفته بود “ اینها شیطان پرستان مدرن اند....برخی قیافه روشنفکری می گیرند، به اندازه یک بزغاله هم از دنیا فهم و شعور ندارند.” پاسخ سیمین بهبهانی به اين مدير:

شنیــدم باز هم گوهر فشــاندی که روشنـــفکر را بزغاله خواندی

ولی ایشــان ز خویشـانت نبـودند در این خط جمله را بیـجا نشـاندی

سخن گفـتــی ز عدل و داد و آنرا به نان و آب مجــانی کشــاندی

از این نَقلت که همچون نٌقل تر بود هیاهــو شد عجب توتـــی تکانــدی

سخن هایت ز حکمت دفتری بود چه کفتر ها از این دفتر پراندی

ولیـکن پول نفـت و سفره خلــــق ز یادت رفت و زان پس لال ماندی

سخن از آسمان و ریسمان بود دریــغا حرفـی از جنــگل نراندی

چو از بزغاله کردی یاد ای کاش سلامـی هم به میــمون میرساندی